ชื่อเรื่อง  การพัฒนาบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน  เรื่อง  การเขียนโปรแกรมภาษาโลโก โดยใช้กระบวนการเรียนรู้แบบ  MIAP  สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  2               
ผู้วิจัย  นางนิตณพา  แข่งขัน  ตำแหน่ง  ครู  วิทยฐานะ  ครูชำนาญการ
ปีที่วิจัย  2557

บทคัดย่อ

         การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์  1)  เพื่อพัฒนาบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน  เรื่อง  การเขียนโปรแกรมภาษาโลโก  โดยใช้กระบวนการเรียนรู้แบบ  MIAP  สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  2  ให้มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์  80/80  2)  เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  2  ระหว่างก่อนเรียนและหลังเรียนด้วยบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน  เรื่อง การเขียนโปรแกรมภาษาโลโก  โดยใช้กระบวนการเรียนรู้แบบ  MIAP  3)  เพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  2  ที่มีต่อการเรียนด้วยบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน  เรื่อง  การเขียนโปรแกรมภาษาโลโก  โดยใช้กระบวนการเรียนรู้แบบ  MIAP กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้  คือ  นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  2/1  ภาคเรียนที่  1  ปีการศึกษา  2557  โรงเรียนศรีแก้วพิทยา  อำเภอศรีรัตนะ  จังหวัดศรีสะเกษ  ได้มาโดยการสุ่มแบบกลุ่ม (Cluster  Random  Sampling)  โดยใช้ห้องเรียนเป็นหน่วยสุ่ม จำนวน 1 ห้องเรียน  รวมนักเรียน  29  คน 
เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่  1)  แบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง  เพื่อใช้สอบถามผู้เชี่ยวชาญด้านเนื้อหาและด้านการออกแบบบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน  ได้ค่าดัชนี ความสอดคล้องของแบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง เท่ากับ 1.00  2)  บทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน  เรื่อง  การเขียนโปรแกรมภาษาโลโก  จำนวน  9  เรื่อง  สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ผลการประเมินคุณภาพของผู้เชี่ยวชาญ  เท่ากับ ( = 4.38,  S.D. = 0.42)  ทดลองกับนักเรียนแบบเดี่ยวมีประสิทธิภาพ เท่ากับ  80.37/81.67  ทดลองกับกลุ่มเล็ก  มีประสิทธิภาพเท่ากับ  81.60/82.78  ทดลองกับกลุ่มภาคสนาม  มีประสิทธิภาพเท่ากับ 82.81/83.42  3)  แผนการจัดการเรียนรู้  เรื่อง  การเขียนโปรแกรมภาษาโลโก  โดยใช้กระบวนการเรียนรู้แบบ  MIAP  จำนวน  11  แผน  สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  2  ซึ่งได้ค่าดัชนีความสอดคล้องของแผนการจัดการเรียนรู้เฉลี่ยเท่ากับ  0.83  4)  แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน  เรื่อง  การเขียนโปรแกรมภาษาโลโก  โดยใช้กระบวนการเรียนรู้แบบ  MIAP  สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  2  ใช้ทดสอบนักเรียนก่อนเรียนและหลังเรียน  เป็นแบบปรนัยชนิดเลือกตอบ  4  ตัวเลือก  จำนวน  40  ข้อมีค่าดัชนีความสอดคล้อง  เท่ากับ  0.70  ค่าความเชื่อมั่นของแบบทดสอบ  โดยใช้สูตร  KR-20  ของ  Kuder  Richardson  มีค่าเท่ากับ  0.92  ค่าความยากง่าย  (p)  ระหว่าง  0.33 - 0.63  และมีค่าอำนาจจำแนก  (r)  ระหว่าง  0.20 - 0.73  5)  แบบสอบถามความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการเรียนด้วยบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน  เรื่อง  การเขียนโปรแกรมภาษาโลโก  โดยใช้กระบวนการเรียนรู้แบบ  MIAP  สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  2  เป็นแบบมาตรส่วนประมาณค่า  (Rating  Scale)  5  ระดับ  จำนวน  15  ข้อ  มีค่าดัชนีความสอดคล้อง  เท่ากับ  1.00  และมีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ  0.93  สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าร้อยละ  ค่าเฉลี่ย  ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและค่าสถิติทดสอบ  t – test  for  dependent  samples
ผลการวิจัย  พบว่า
  1.  ผลการพัฒนาบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน  เรื่อง  การเขียนโปรแกรมภาษาโลโก  โดยใช้กระบวนการเรียนรู้แบบ  MIAP  สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  2  ที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นมีประสิทธิภาพเท่ากับ  83.41/84.05  ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์  80/80  ที่ตั้งไว้  และสอดคล้องกับสมมุติฐานข้อที่  1
  2.  ผลการเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียน  ชั้นมัธยมศึกษาปีที่  2  ที่เรียนด้วยบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน  เรื่อง  การเขียนโปรแกรมภาษาโลโก  โดยใช้กระบวนการเรียนรู้แบบ  MIAP  มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนเฉลี่ยหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน  อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ  .01  และสอดคล้องกับสมมุติฐานข้อที่  2
  3.  ผลการศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  2  ที่มีต่อการเรียนด้วยบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน  เรื่อง  การเขียนโปรแกรมภาษาโลโก  โดยใช้กระบวนการเรียนรู้แบบ  MIAP  โดยรวมนักเรียนมีความพึงพอใจต่อการเรียนอยู่ในระดับมาก  มีค่าเฉลี่ย  (x ̅)  เท่ากับ  4.24  ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน  (S.D.)  เท่ากับ  0.45  และสอดคล้องกับสมมุติฐานข้อที่  3